بر این اساس، افزایش دستبردهای اینترنتی منتسب به ایران موجب نتیجه‌گیری دقیق مبنی بر این شده است که  رخنه‌های سایبری موجب قدرت دادن به این کشور در ضربه زدن به آمریکا و کشورهای همسایه بدون تحریک نظامی می‌شود و ابزاری برای نفوذ است که ایرانی‌ها مایل بودند برنامه هسته‌ای چنین موردی را به این کشور اهدا کند.

نیویورک تایمز در خاتمه نوشت: مهارت‌های ارتش سایبری ایران هنوز برابر با روسیه یا چین نیست اما حمله به وزارت امور خارجه با استفاده از حساب‌های کارمندان جوان دولت در شبکه‌های اجتماعی جهت دسترسی به دوستان آن‌ها در دولت طوری بود که پیش از این تاکنون چنین موردی دیده نشده بود و ابتکار و خلاقیتی فراتر از حمله اینترنتی «جستجوی فراگیر» روسیه که به رایانامه‌های طبقه بندی نشده وزارت خارجه رخنه کرده بود، داشت.