بر اساس این گزارش، پیشنهادهای هر دو شرکت ایرانی یعنی قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا و تدبیر انرژی وابسته به ستاد اجرایی فرمان امام زیر قیمت پیشنهادی توتال برای توسعه آزادگان بوده و این شرکت‌های داخلی تاکید کرده‌اند از منابع مالی وزارت نفت برای توسعه این میدان استفاده نخواهند کرد.
پیش از این دو فاز تولید زودهنگام و به ظرفیت 50 هزار بشکه در روز و تولید اولیه به ظرفیت 60 هزار بشکه در روز توسط شرکت‌های ایرانی از جمله مناطق نفت خیز جنوب، پترو ایران و متن از میدان آزادگان جنوبی محقق شده است.
توسعه میادین نفتی به بهانه پذیرش ریسک بالا با یک مدل قراردادی بسیار پر منفعت برای شرکت‌های خارجی به آنها پیشنهاد شده است و این شرکت‌ها بعد از توسعه میدان هم بر اساس این مدل قراردادی جدید برای مدت زیادی قریب به 20 تا 25 سال کنترل بهره‌برداری از این میادین را بر عهده خواهند داشت،اما واقعیت آن است که میدان آزادگان میدانی به طول 70 و عرض 40 کیلومتر و به ارتفاع برج میلاد(400 متر) است و از نظر فنی یکی از کم‌ریسک‌ترین میادین جهان برای توسعه به شمار می‌رود به گونه‌ای که حفر چاه در هر نقطه‌ای از این میدان بدون مشکل به نفت می‌رسد.
بر اساس این گزارش، اغلب متخصصان نفتی کشور معتقدند از مدل جدید قراردادهای نفتی موسوم به IPC تنها می‌توان در میادین پر ریسک کشور از جمله در دریای خزر، دریای عمان و بخشی از میادین مشترک در خلیج‌فارس استفاده کرد و سپردن میادینی که توسعه آنها با هیچ ریسکی همراه نیست به شرکت‌های خارجی هیچ دلیل موجهی ندارد.
علاوه بر اینکه به عملکرد بعضی شرکت‌های خارجی به خصوص شرکت توتال در توسعه میادین نفتی و گازی ایران انتقادات جدی از سوی مجامع کارشناسی نفتی وارد شده است و این شرکت‌ها به عدم پایبندی به منافع کشورهای صاحب مخازن هیدروکربوری متهم هستند.
با توجه به نرخ بهره منفی در بسیاری از کشورهای ثروتمند جهان از جمله کشورهای اروپایی و ژاپن، بسیاری از شرکت‌های تامین مالی در این کشورها حاضرند برای توسعه میادین نفتی کم ریسک ایران منابع مالی در قالب فاینانس و امثال آن تامین کنند. بر این اساس، یکی از شرکت‌های پیشنهاد دهنده برای توسعه آزادگان همین امروز 15 میلیارد یورو پیشنهاد مکتوب برای فاینانس در صنعت نفت روی میز دارد که می‌تواند آن را در توسعه میادینی مانند آزادگان به کار بگیرد.
